Laat ik mij even voorstellen, ik ben Cleo Verheijen. Ik leg je graag uit wie ik ben en waarom ik online hondencursussen maak. En minstens zo belangrijk; waarom je van mij de beste begeleiding krijgt bij het opvoeden van je pup.

Ik snap waar je tegenaan loopt. Ik vertel je graag over mijn eigen ervaringen omdat ik denk dat je er veel herkenbare punten in zult vinden.

Mijn hond was ook ooit een pup. Ik heb toen hard gezocht naar de beste hondenschool in mijn omgeving, maar die bleek al vol te zitten tegen de tijd dat ik zeker wist een pupje te krijgen. Ik kon wel terecht als ze 14 weken zou zijn, maar ik had nu al zoveel vragen.

Dus eerst maar naar een andere hondenschool. Daar stonden we dan, met zijn vijftienen op het veld. Iedereen mocht zijn pup van de lijn halen en de mijne dook onder een auto om te vluchten… Ze was doodsbang voor al die wilde pups.

Het advies dat we kregen was “ze lossen het zelf wel op”. Gelukkig wist ik toen al dat een andere insteek beter zou zijn: Pups zijn emotioneel even handig als peuters en daar grijp je ook in als je ziet dat ze elkaar beginnen te slaan.

Een zelf geregelde, speel-date met een lieve, rustige, volwassen hond, gaf ons pupje een zetje in de rug. De gemiddelde hondenschool is niet de beste plaats om je pup te leren spelen. Daar zijn te veel pups, van hele verschillende groottes en karakters. Een pupje van een klein ras moet ook met grote honden om leren gaan. Maar rustige volwassen honden van grote rassen zijn daar veel beter in dan andere pups. En ook pups die nog onzeker zijn hebben er veel meer aan om met volwassen honden te spelen dan met leeftijdgenootjes. Pups kunnen geweldig met elkaar spelen onder de juiste omstandigheden: Spel is beter te overzien in kleine groepjes en mag bijgestuurd worden als het niet werkt.

Toen we op onze voorkeursschool terecht konden was ik heel opgelucht. Jammer genoeg viel ook deze school tegen. Beide hondenscholen zeiden les te geven volgens de ‘positieve methode’. Maar bij allebei werd toch echt geadviseerd om je pup te straffen. En dan heb ik het over actief straffen: Negeren is officieel ook een straf omdat je pup aandacht wil en jij dat niet geeft. Maar daar heb ik geen problemen mee, omdat je daar geen schade mee aanricht. Ik heb het hier bijvoorbeeld over actief straffen met ‘het schrik-blik’. Dit is een fles die je met stenen vult, zodat het veel lawaai maakt op het moment dat het de grond raakt. Deze moest je binnen naast je hond op de grond gooien als hij iets verkeerd deed. Is je hond gevoelig voor geluid, dan maak je hem dus angstiger. Is je hond niet gevoelig voor geluid, dan gaat hij gewoon door waar hij mee bezig is. Maar dat vertelden ze er natuurlijk niet bij. Ik wist al heel veel over het trainen van dieren en heb dus bij dit soort adviezen ‘mijn filter’ aangezet. Van de adviezen die ik in mijn trainingen geef zal je hond zeker geen trauma’s oplopen.

Mijn pup deed het heel goed op les en we waren altijd ‘de beste van de klas’. Wat er voor zorgde dat de instructeur ons nooit persoonlijke instructies gaf. Ze was te druk bezig met alle hondjes die het niet lukten. Ik bleef zitten met vragen die ik had en vroeg mij vaak af waarom bepaalde oefeningen nuttig waren. Hier heb ik van geleerd, ik leg je wel uit waarom ik bepaalde keuzes maak.

Toch vond ik het trainen van honden leuk en ik wist dat ik hiermee verder wilde. Ik had ondertussen veel ervaring opgedaan, mede door mee te lopen op de hondenschool waar ik zelf les gehad heb.

Toen pas zag ik hoeveel uitval er was. Als je zelf les hebt vind je het waarschijnlijk wel fijn dat je uiteindelijk niet met twaalf, maar vijf mensen op het veld staat. Maar als je het van de andere kant bekijkt, dan zie je dat meer dan de helft uitvalt.

Er was veel uitval omdat niet iedere hond het tempo bij kon benen. Ja, de hondjes die moeite hadden kregen iets meer hulp, maar meer hulp is niet altijd voldoende. Veel honden vinden het gewoon heel moeilijk om zich te concentreren op een trainingsveld. Of omdat ze zo graag willen spelen, of omdat ze de andere honden een beetje spannend vinden. Dan kun je één op één uitleg krijgen, maar toch lukt het je niet om je hond daar dingen aan te leren. Het is beter om oefeningen thuis uit te bouwen en dan rustig met meer afleiding te gaan werken, tot het overal lukt.

Ik heb, na mijn opleiding tot hondentrainer aan de Karen Pryor academy, mijn eigen hondenschool opgericht: hondenschool Eigenwijs in Amersfoort. Ik had de groepen al drastisch kleiner gemaakt, namelijk maximaal zes cursisten. In zo’n groep krijg je nog steeds weinig feedback: Een hond kan ongeveer drie minuten achter elkaar geconcentreerd werken. De meeste pups zelfs korter. Dit betekent dat je per persoon maximaal dertig seconden hebt om bij te sturen en dat is best kort. Dat is het moment waarop ik besloot om iedere oefening uit te werken tot een lesfilmpje. Natuurlijk met hond, die mij helpt om de oefening voor te doen. Op die manier heb ik alle tijd om precies te laten zien wat er belangrijk is. En als het handig is verschillende variaties te bespreken. Als je even niet meer weet wat je precies moet doen, kun je het filmpje terugkijken. En dat allemaal zonder dat je pup ongeduldig hoeft te wachten tot je eindelijk kunt beginnen.

Ook zes honden waren nog te veel om ze goed te begeleiden tijdens het spelen. Meestal spelen honden met zijn tweeën of drieën. Dat betekende dat er meer dan één groep spelende honden ontstond, waardoor je als trainer niet alles in de gaten kunt houden.

Daarom geef ik nu al een hele tijd les met maximaal drie pups per groep. Ondertussen weet ik waar mensen met pups tegenaan lopen. En al deze vragen heb ik vervolgens weer verwerkt in lessen in mijn online cursus. Deze is zo compleet geworden dat je hem nu als losstaande cursus kunt volgen. Je krijgt er meer informatie dan in een gewone puppycursus en oefent in jouw omgeving.

Cursisten vragen mij vaak: “Hoe bedenk jij zo snel al die oplossingen?”

Dat komt doordat ik naast veel ervaring ook een goede opleiding heb:

Ik heb twee Master opleidingen gevolgd aan de Universiteit Utrecht, beiden afgerond met een acht als gemiddelde.

In mijn Informatica Master heb ik op een bepaalde manier leren denken. Je wilt namelijk op kunnen schrijven hoe een programma gemaakt moet worden, zodat iemand anders er mee aan de slag kan en echt maakt wat jij in je hoofd had. Op dezelfde manier heb ik deze online cursus gemaakt: Wat wil ik dat je zeker doet, wat zijn de valkuilen en hoe zorg ik dat je daar netjes omheen loopt.

De toepasselijkheid van de prestige master Neurowetenschappen en Cognitie, met als focus diergedrag, spreekt al een beetje voor zich. Tijdens deze studie heb ik twee grote onderzoeksstages gedaan.

In mijn eerste stage heb ik rhesus makaken geobserveerd, daar leerde ik letten op kleine veranderingen in de lichaamshouding. 

Mijn tweede stage was met roeken, dat zijn kraaiachtigen. Deze heb ik zo ver gekregen om vrijwillig mee te doen aan intelligentie testen voor vogels. Dit is waar mijn liefde voor de principes achter clickertraining is ontstaan.

Zo’n clicker schrikt wel eens af, omdat mensen denken dat het ingewikkeld is en een gezeur om altijd maar iets mee te nemen. Maar voor clickertraining is die clicker niet eens noodzakelijk.

Het gaat om een manier van denken; hoe wil ik dat mijn hond zich gedraagt en hoe maak ik dit de aantrekkelijkste optie. De clicker is een handig apparaatje om je hierbij te helpen, maar ook zonder kun je dit bereiken. In de online cursus help ik je hiermee.

Ik weet wat je een pup wilt leren. Ik weet waar veel puppy eigenaren tegenaan lopen. En ik ben goed in informatie op een duidelijke manier presenteren. Daarom weet ik zeker dat ik ook jou kan helpen om het beste uit je hond te halen.

Groetjes,